ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ Π. ΕΝΤΕΡΟΥ
Τί είναι οι πολύποδες του π. εντέρου?
Οι πολύποδες του π. εντέρου είναι βλεννογονικές προπέτειες εντός του αυλού του εντέρου. Στη πλειονότητά τους είναι σποραδικοί και μεμονομένοι αν και κάποιοι εξ’αυτών – συνήθως οι κληρονομικοί είναι πολλαπλοί και απαρτίζουν τα λεγόμενα πολυποειδή σύνδρομα του π. εντέρου.
Πόσα είδη πολυπόδων υπάρχουν?
Ιστοπαθολογικά υπάρχουν 3 βασικά είδη: οι νεοπλασματικοί, οι μη νεοπλασματικοί και οι υποβλεννογόνιοι.
Οι μη νεοπλασματικοί δεν εξαλλάσονται.
Οι περισσότερο συχνοί είναι οι υπερπλαστικοί. Εξ’ αυτών όσοι είναι<5 χιλ. και ανευρίσκονται στο ορθό είναι άνευ κλινικής σημασίας σε αντίθεση με τους ευμεγέθεις υπερπλαστικούς, οι οποίοι έχουν δυναμική εξαλλαγής.
Οι νεοπλασματικοί – αδενώματα έχουν τη μεγαλύτερη κλινική σημασία διότι εξαλλάσονται με τη πάροδο του χρόνου. Αυτοί αποτελούν το 70% των πολυπόδων που αφαιρούνται κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης. 4 είδη τέτοιων πολυπόδων αναυρίσκονται ιστοπαθολογικά – τα σωληνώδη αδενώματα, τα λαχνωτά, τα σωληνολαχνωτά και τα οδοντωτά αδενώματα.
Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη δυσπλασίας, η οποία αποτελεί μία αλλαγή σε κυτταρικό επίπεδο που οδηγεί σε κακοήθη εξαλλαγή. Αυτή η δυσπλασία μπορεί ανάλογα με τη βαρυτητά της να είναι χαμηλόβαθμη, μετρίου βαθμού ή υψηλόβαθμη. Στην τελευταία ενδεχομένως να υπάρχει διηθητικός καρκίνος.
Ποιά η συχνότητα εμφανισής τους?
Τα αδενώματα του π. εντέρου μπορούν να διεγνωσθούν σε κάθε ηλικία αλλά σίγουρα υπάρχει μία αύξηση στην εμφανισή τους στο πλυθησμό άνω των 30 με αυξανόμενη τάση στις ηλικίες άνω των 50. Στη πλειονοτητά τους είναι< 1εκ. και με χαμηλόβαθμη δυσπλασία και η μετάπτωσή τους καρκίνο απαιτεί περίπου ένα χρονικό διάστημα 8-10 ετών.
Σε ένα πλυθησμό ηλικίας >50 ετών η συχνότητα εμφάνισης προχωρημένου αδενωματώδους πολύποδα είναι περίπου 5-10%, ενώ σε αυτούς με διηθητικό καρκίνο περίπου 1%.
Δίνουν συμπτώματα οι πολύποδες?
Στα αρχικά στάδια ποτέ, ειδικά όταν είναι < 1εκ.. Τις περισσότερες φορές βρίσκονται τυχαία στα πλαίσια εκτέλεσης προληπτικής κολονοσκόπησης. Τα συμπτώματα όταν εμφανίζονται συνήθως είναι η παρουσία αίματος από το ορθό, ο τεινεσμός, η διαταραχή στις κενώσεις, η παρουσία βλεννών στα κόπρανα και η ήπια αναιμία.
Πως αντιμετωπίζονται?
Η αντιμετωπισή τους εξαρτάται από το μεγεθός τους, την εμφανισή τους, το εάν είναι επίπεδοι ή έμισχοι, το ανατομικό μέρος του εντέρου που αναυρίσκονται. Έτσι για τους επίπεδους ευμεγέθεις >4 εκ., οι οποίοι ενευρίσκονται κυρίως στο ΔΕ κόλον προτιμάται η χειρουργική τους αφαίρεση. Για τους υπολοίπους η ενδοσκοπική.
Πως παρακολουθούνται οι ασθενείς με πολύποδες?
Όλα εξαρτώνται από τα ιστοπαθολογικά ευρήματα των αφαιρεθέντων πολυπόδων. Ασθενείς με μικρούς υπερπλαστικούς πολύποδες, όπως ο γενικός πλυθησμός, περίπου ενδοσκοπικός έλεγχος ανά 10ετία αν και τελευταία το διάστημα αυτό έχει πέσει στη 5ετία.
Ασθενείς με αδενώματα ανά 3-5 έτη. Όλα εξερτώνται από το βαθμό δυσπλασίας. Έτσι εάν έχουμε αφαίρεση κακοήθη έμισχου πολύποδα με καθαρό από καρκίνο μίσχο, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε κολονοσκόπηση στους 6-12 μήνες κατόπιν σε ετήσιους ελέγχους για μία 2ετία κι έκτοτε ανά 3ετία.